Jana Dil

Hesen Beyret

“Dema min ev name vekir û rêzên ewilî xwandin, pêşyê dilê min, paşê destên min recifîn. Ji serî heya piyan janekê ez girtim. Qirika min tijî bû, kelegirî bûm. Dawîyê jî giriyam. Ji çavên min hêsrên xembar bariyan. Ketime nava xem û şîna te. Wê gavê tu li ber çavên min bûyî. Min li lawê xwe dinihêrî. Min tu hembêz dikirî, çavê te maçî dikir. Tu zarok bûyî li ber dilê min. Xeyalî jî be, min destê delalê xwe digirt û li sûka Nisêbînê digerand. Diya te jî bi me re bû. Em bi hev re diçûne serê Ava Spî. Dibû êvar, em vedigerine malê. Wê demê hevalan banî çayê kir û ez ji xeyala xwe şiyar bûm. Nameya Welat di destê min de bû. Ev name va ye, li hember min. Nameyeke bargiran e. Qala cangoriyekî ciwan dike. Darbesta te li ser milên hevokên wê ye. Hêdî hêdî ber bi dilê min vê dimeşe. Ka ez vê nameyê ji te re jî bixwînim lawê min. Ku dawiya çîroka te baş bê fêmkirin.”