Her birimiz kendi içimizde yarattıklarımızla yaşama anlam katar, yaşamdaki birçok değeri de kendimizde yaratırız. Her söylemimiz, yazılan harfler, yan yana getirdiğimiz kelimeler ve dizdiğimiz cümleler, yaşam adına istek ve hayallerimizi ortaya çıkarır. Önce kendimize sonra da inandığımız insanlığa hiç çekilmemiş bir fotoğrafı göstermiş oluruz. En güzel deneyimlerimiz olan, sınırların en zorladığı anlarda yazılan cümle ve paragraflar… Yaşamaktan daha değerli olanın yaşatmak olduğuna inanan, bu inançlarını savaş meydanlarında büyütenleri yazmak… Ve birilerinin bu sayfaları okuyacağını bilmek; yoktur daha güzel, anlamlı bir duygu. Kötü alışkanlığımız olan unutmak, yok olmaktır, yok etmektir. Unutulmaması, yok olmaması, yok edilmemesi için yazmak… Bu hayatın içinde atacağımız her adımda, bizimle olduğunu, olacağını bugün bizlere bıraktıklarından anladığımız, anlamların en yücesini keşfedenleri unutmamak, unutturmamak için tarihe not etmek. Şimdi kimleri yazmak, Kimleri anlatmak gerek?
