Risteyen Gazincbar

Nurcan Delil

Pîrika min Xeftanekî sor Bi ser gulîyên xwe de danî Ü bi kezîyên ciwaniya xwe honand Eşên di dilê xwe de Di tayek porê xwe yê spî de Şewata lawê xwe hîs kir Ü di dilê xwe de pêçand Dawîyê kir nivişt Ü xist stûyê xwe Carinan diperpitî sînga wê Bi eşqa xêrnedîtîyê xwe Ü dikir qêrîn li asîmanan Hawara wê bi ser emrê wê de Dilerizî Wê belengazîya xwe Di xemgînîya xwe de dikir xew Ü difetisand hêsirên xwe Di zengiloka xwe de Heta ber mirinê Di bêdengîyê de