Bu kitapta, cografyamizin en uç noktasinda, yüce daglar arasinda sikismis, Dogu Hiristiyanlari olarak anilan, dört bir tarafi Müslüman halklarla çevrili, aykiriliklarindan ötürü bir o kadar da Hiristiyan dünyasi tarafindan hirpalanan bir halkin Büyük Savas yillarindaki mücadelesini inceleyecegiz. Bugün Irak’ta, bütün dünyanin gözü önünde yasanan aci gerçegin tarihsel serüvenini ana kaynaklarinda bulmaya çalisacagiz. Birinci Dünya Savasi öncesinde ve sonrasinda yasanan katliamlarla nüfusunun yarisindan fazlasini kaybeden bu halk simdi, Ezidi Kürtleriyle beraber, bir kez daha ve belki de son defa, “Irak-Sam Islam Devleti” denen, insani ve moral degerlerden mahrum fanatiklerin katliamiyla karsi karsiyadir. Hz. Isa’ya dilini ve topragini veren, O’na ilk inananlardan olan halk, Dogu Hiristiyanlarinin son temsilcileri olarak bir kez daha sürgün yollarina düstüler. Onlar bu duruma birden bire gelmediler. Osmanlinin, Perslerin, Kürtlerin rolü oldugu kadar, onlara güven verip sonra yolda birakan Ruslarin, Fransiz ve Ingilizlerin de bunda payi var. Sonucu belirlemesi bakimindan en büyük pay bu devletlerindir demek te yanlis olmayacaktir.
